این کاخ از کاخهای ییلاقی ناصرالدینشاه در بیرون از حصار تهران بود که پس از سرنگونی دودمان قاجار، کاخ و خانههای پیرامون آن در اختیار نهادهای نظامی قرار گرفت. این کاخ همچون کاخ سلطنتآباد، قصر فیروزه و کاخ نیاوران که در مناطق پیرامونی تهران ساخته شده بودند بیشتر کاربری تشریفات و ییلاقی داشتند.[۳]
این بنا در سال ۱۳۴۶ در سیاهه آثار ملی ثبت شد اما به دلیل نظامی بودن محوطه امکان بازدید و نگهداری و بازسازی وجود نداشت. هماکنون از همه خانههای کوچک، محوطه و کل مجموعه تنها کاخ اصلی بر جای ماندهاست.[۴]
کاخ عشرتآباد پس از نخستین سفر ناصرالدین شاه به فرنگ ساخته شد. این عمارت با الگوی معماری ایرانی در چهار طبقه بنا نهاده شدهاست. این بنا در دورهای به عنوان خوابگاه انیسالدوله یکی از همسران ناصرالدین شاه اختصاص داده شد و در جنوب شرق این عمارت حوض دایرهای بزرگی قرار گرفته که آب آن با آب قنات پر میشدهاست.[۵]
بهدلیل جای گرفتن محوطه کاخ در درون یک پادگان، هماکنون امکان بازدید همگانی وجود ندارد. با این حال شهرداری تهران در میانههای دهه هشتاد خورشیدی عملیات ساخت گذر بزرگراه صیاد شیرازی را از کنار این مجموعه آغاز کرد که زمینه آزاد شدن بخشی از حصار پادگان را فراهم آورد تا به موجب آن کاخ عشرتآباد از بیرون از پادگان دیده شود.[۴] البته کاخ همچنان درون حصار پادگان است، گرچه پس از دیدار رئیس شورای شهر تهران گفتگوهایی برای در اختیار گذاردن فضا برای بازدید گردشگران انجام شد.[۴]